Tegenwoordig lijkt er sprake te zijn van een epidemie van psychische nood. 

Psychische nood is een publiek probleem geworden. Het ‘Corona-tijdperk’ is hier zeker van invloed maar het is niet de enige oorzaak. De toenemende nood was er al eerder. De oorzaken blijken sociaal, existentieel en spiritueel. Veel mensen ervaren geen perspectief te hebben, ze zien geen toekomst. 

Ook intensief gebruik van social media bijvoorbeeld kan lijden tot existentiële eenzaamheid en, ook niet onbelangrijk: slaapgebrek. We gaan uit verbinding. Sociale omstandigheden, toenemende armoe, steeds minder toegankelijke hulp voor iedereen (ongeacht inkomen), al dit speelt een rol. 

Er zijn lange wachttijden in de GGZ die gemiddeld slechts een klein percentage van al deze mensen in behandeling kan nemen. 

Mensen die hulp zoeken zien vaak door bomen het bos niet meer: Wat is wat en wat sluit aan? Wat zal mij helpen? En hoe ga ik dat betalen??? 

De huisarts zal vaak verwijzen naar de praktijkondersteuner GGZ. Die kan zogenaamde lichte klachten zelf behandelen of kan inschatten wat er verder nodig is binnen de reguliere zorg. En dat is jammer.  

Er is namelijk meer GGZ buiten de GGZ. 

Er is een rijk pallet aan benaderingen die mensen nodig hebben en waar niet of nauwelijks naar door wordt verwezen. Terwijl in de ‘reguliere GGZ’ vooral klacht- en symptoomgericht wordt gewerkt zijn er in de zogenaamde complementaire zorg steeds meer therapeuten die de focus leggen op de individuele mens, op gezondheid en leven. 

Het tijdperk waarin ervan uit werd gegaan dat psychisch lijden vooral iets van de hersenen is lijkt toch echt voorbij.  Niet iedereen heeft (voldoende) baat bij bijv. cognitieve gedragstherapie en EMDR. We zijn als mens meer dan ons brain: we zijn een geheel. We zoeken naar afstemming met ons zelf, ons leven en onze omgeving. 

Je lichaam en ziel zijn minstens zo belangrijk als je verstand. Waar voor de een de cognitieve benadering uitstekend werkt vindt een ander vooral in een lichaamsgerichte benadering zoals bijv. Shiatsu massage wat ie nodig heeft en de volgende bij een integratief therapeut of ademhalingstherapeut.  

De laatste tijd zijn er steeds meer bewegingen in de ‘reguliere’ GGZ op gang gekomen die mij hoopvol stemmen. Mensen met enige invloed zoals bijv. psychiater Jim van Os en ex-psychiater Bram Bakker zetten zich ieder op hun eigen manier in voor meer verbinding, samenwerking en gelijkwaardigheid tussen de zogenaamde complementaire en reguliere hulpverlening. Daar word ik nou blij van! 🙂